παιχνιδι στις φωτογραφιες..

Δυση..

Ανατολη

~Ανατολή~
Ανατολή ενος διαφορετικού ήλιου.
Ανατολή συναισθημάτων από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Ανατολή μιας αγάπης παλιάς και συνειδητοποίηση της αναποφευκτης και απροσδόκητης λήξης της..
Ανατολη ενος φθινοπώρου αλλιωτικου.
Ανατολή ή Δυση...?
Προσμένουμε την ανάτολη, ελπίζουμε σε αυτη, παλεύουμε για αυτή..
Και όταν έρχεται η ώρα της Δύσης..τότε απλά περιμένεις πως και πως την ανατολή..
Γιατι η πιο όμορφη ώρα είναι τώρα που ξημερώνει..
Σου δίνει το χρόνο να διορθώσεις τυχόν λάθη της προηγούμενης ημέρας
και σου υπενθυμίζει οτι μια νέα ημέρα μόλις ξεκίνησε...

Επιδρομη συννεφων

Είναι στιγμές που αναρωτιόμαστε αν τελικά είμαστε μόνοι μας ή όχι σε αυτή τη ζωή.Αν γεννηθήκαμε μόνοι μας και αν επίσης θα πεθάνουμε μόνοι μας.Δύσκολο να κρατήσεις μια συγκεκριμένη στάση, δύσκολο να αποφασίσεις, δύσκολο να κατασταλλάξεις..
Όμως ο άνθρωπος έχει ένα εξαιρετικό χάρισμα.Να μπορεί να ανοίγει τη καρδιά του.Να μπορεί να επικοινωνεί με μια μόνο ματιά, με ένα μονάχα χαμόγελο.
Αυτή τη στιγμή κάθομαι μόνη μου σε μια καφετέρια.Σε κάποιους φαίνεται περίεργο, σε κάποιους χαζό, σε κάποιους καταθληπτικό.Ομως ίσως είμαι περισσότερο ευτυχισμένη αυτή τη στιγμή από κάθε άλλο που βλέπω στα γύρω τραπέζια..

οταν η ιστορια συναντα το συγχρονο κοσμο

Την ιστορία τη δημιουργούμε μόνοι μας..
Ιστορικά κειμήλια, ιστορικά έγγραφα, ιστορικά αντικείμενα υπάρχουν διότι δημιουργήθηκε ένας μύθος.
Εμεις είμαστε ο μύθος, εμείς γράφουμε ιστορία..
Ο καθένας τη δικιά του και όλοι μαζί Ιστορια.

μια ομάδα με φτερά..

Σύμβολα της ελευθερίας, τα πουλιά..

Εξερευνητές όμορφων τοπίων, αφράτων χωμάτων, δροσερών κήπων, παιχνιδιάρικων κυμάτων..
Κάθε ταξίδι τους μια συγκλονιστική εμπειρία..καθε φτερούγισμα ζωή..κάθε ανάσα δύναμη.
Όλοι μαζί, μια ομάδα.
Σε ανθισμένα μέρη και ξεραμένα.
Σε παγωμένα χωράφια και ξεχασμένα...